Η Ανίτα Έκμπεργκ (1931-2015) ήταν Σουηδέζα ηθοποιός και μοντέλο. Γεννήθηκε το 1931 στο Μάλμε της Σουηδίας. Ξεκίνησε να εργάζεται ως μοντέλο και το 1950 στέφθηκε Μις Σουηδία. Έφυγε για τις ΗΠΑ με στόχο να γίνει Μις Υφήλιος, αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι ξεκίνησε η καριέρα της στην υποκριτική και το 1956 κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα της πιο ελπιδοφόρας νέας ηθοποιού. Η μεγαλύτερή της επιτυχία ήταν ο ρόλος της στην ταινία Γλυκιά ζωή του Φεντερίκο Φελίνι. Απεβίωσε στις 11 Ιανουαρίου του 2015 σε μία κλινική στην επαρχία Ρόκα ντι Πάπα της Ρώμης.
H Μέριλιν Μονρόε (Marilyn Monroe, 1 Ιουνίου 1926 – 5 Αυγούστου 1962), γεννημένη ως Νόρμα Τζιν Μόρτενσον (Norma Jeane Mortenson) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός.Οι πρώτες επιτυχίες, ως ηθοποιός, ήρθαν το 1950 με τις ταινίες Η Ζούγκλα της Ασφάλτου του Τζον Χιούστον και Όλα για την Εύα με τη Μπέτι Ντέιβις. Βραβεύσεις Χρυσή Σφαίρα 1953, 1960, 1962.
H Katharine Hepburn, το 1999, τέσσερα χρόνια πριν τον θάνατό της, ψηφίστηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (1999) πρώτη στη λίστα με τις καλύτερες γυναίκες ηθοποιούς όλων των εποχών. Υπάρχουν 4 χρυσά επιχειρήματα για αυτήν την τιμή. Στην πολυετή της καριέρα, συνολικά 73 χρόνων, έχει κερδίσει 4 Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, τα περισσότερα από οποιονδήποτε συνάδελφό της, ενώ έχει προταθεί άλλες 8 φορές για το ίδιο βραβείο. Κέρδισε Όσκαρ για τις ερμηνείες της σε: Morning Glory (1934), Guess Who's Coming to Dinner (1968), The Lion in Winter (1969), On Golden Pond (1982).
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ (27 Φεβρουαρίου 1932 – 23 Μαρτίου2011) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός. Ξεκίνησε την καριέρα της ως παιδί θαύμα το 1943 με την ταινία Σιωπηλός κατήγορος. Συνέχισε να γυρίζει ταινίες και τη δεκαετία του πενήντα και αποτέλεσε τη μεγαλύτερη σταρ του αμερικανικού κινηματογράφου. Είχε προταθεί για βραβείο Όσκαρ 5 φορές και το έχει κερδίσει δύο, την πρώτη για την ταινία Ζήσαμε στην Αμαρτία του 1960 και τη δεύτερη για το Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; του 1966. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει έβδομη στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.
Ο Κλαρκ Γκέιμπλ (1 Φεβρουαρίου 1901 – 16 Νοεμβρίου 1960) ήταν Άγγλος ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου το 1934 για την ταινία του Φρανκ Κάπρα Συνέβη μια νύχτα (It Happened One Night). Στο κορύφωμα της δόξας του, τη δεκαετία του ’30, ο Κλαρκ Γκέιμπλ αποκαλούταν Ο Βασιλιάς του Χόλιγουντ, καθώς κατά το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του τριάντα ήταν ο εμπορικότερος ηθοποιός του Χόλιγουντ, πίσω μόνο από τη Σίρλεϊ Τεμπλ. Ο γνωστότερός του ρόλος είναι εκείνος του Ρετ Μπάτλερ στην επική παραγωγή του 1939, Όσα παίρνει ο άνεμος (Gone With The Wind). Είναι γνωστός επίσης για τις ταινίες: Συνέβη μια νύχτα (It Happened One Night, 1934), Ναυτική Ανταρσία (Mutiny On The Bounty, 1935), Σαν Φρανσίσκο, η πόλη της αμαρτίας(San Francisco, 1936), Φλεγόμενοι ουρανοί (Test-Pilot, 1938), Μογκάμπο (Mogambo, 1953) και Οι αταίριαστοι (The Misfits, 1961). Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στην 7η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Ρόμπερτ Μάριο Ντε Νίρο, ο νεότερος είναι Αμερικανός ηθοποιός σκηνοθέτης και παραγωγός γεννημένος στις 17 Αυγούστου 1943. Είναι γνωστός για την ενσάρκωση προβληματισμένων χαρακτήρων, για τη πολύχρονη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε καθώς και για τη συμμετοχή του στις πρώτες δουλειές του Μπράιαν Ντε Πάλμα. Θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του καθώς και ο πιο σημαντικός εν ζωή. Αυτό οφείλεται κυρίως στην άκαμπτη τελειομανία του και στην επιμονή με την οποία προφυλάσσει την προσωπική του ζωή.
William Bradley «καρφί» Pitt(γεννήθηκε 18 Δεκέμβρη 1963) είναι ένας Αμερικανός ηθοποιός και παραγωγός.Έχει λάβει πολλά βραβεία και υποψηφιότητες, συμπεριλαμβανομένων ένα Όσκαρ ως παραγωγός υπό τη δική του εταιρεία Plan B Entertainment.
Ο Πιτ κέρδισε την αναγνώριση ως λαθρεπιβάτης καουμπόι στην ταινία δρόμου Θέλμα και Λουίζ (1991).
Νίκος Σταυρίδης, διακρίθηκε ιδιαίτερα και για τις κινηματογραφικές του εμφανίσεις. Έπαιξε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη το 1950 στην ταινία του Νίκου Τσιφόρου Έλα στο θείο και συνέχισε να εμφανίζεται σε ταινίες του ίδιου (Η ωραία των Αθηνών, 1953), του Ορέστη Λάσκου (Η φτώχεια θέλει καλοπέραση, 1957, Φτωχαδάκια και λεφτάδες, 1960, Τρίτη και 13, 1963, Ο χαζομπαμπάς, 1967), του Πάνου Γλυκοφρύδη (Δουλειές με φούντες, 1958), του Αλέκου Σακελλάριου (Τα κίτρινα γάντια, 1960), του Γρηγόρη Γρηγορίου (Διαβόλου κάλτσα, 1960), του Κώστα Ανδρίτσου (Ευτυχώς τρελάθηκα, 1961) και σε πολλές άλλες.
Γεωργία Βασιλειάδου
Το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου. Στην εταιρεία της Φίνος Φιλμ έγιναν οι μεγάλες της επιτυχίες όπως: Η ωραία των Αθηνών, Η θεία απ΄ το Σικάγο, Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός.
Από την ταινία "Η κυρά μας η μαμή"
Η Μ.Μεταξά βρίσκει την κυρα-μαμή στο δρόμο και της λέει ότι το παιδί της είναι ματιασμένο.
Η Βασιλειάδου βλέπει το παιδί και κάνει διάγνωση: "και είναι από γαλανό μάτι"
Μεταξά: "Κι είναι κακό αυτό;"
Μαμή: "Κακό; Τα μαυρομάτικα ματιάσματα καθώς και τα μαυρομάτικα φασόλια δεν είναι τίποτα. Το γαλανό είναι άτιμο μάτι, φτάνει μέχρι το μεδούλι... Μωρέ είναι ρουφηγμένο το παιδί."
Όταν ξεμάτιασε το παιδάκι:
"Και με το συμπάθειο κυρα-μαμή μου τί σου χρωστάω;"
"Τί να μου χρωστάς; τίποτα δεν μου χρωστάς. Αλλά μιας και άνοιξες την τσάντα και είναι γρουσουζιά να την κλείσεις χωρίς να δώσεις τίποτα..."
"Μπά;;;;"
"Μεγάλη γρουσουζιά δεν το ξέρεις; Ε, αυτά είναι γνωστά. Δώσε τέλος πάντων ότι καταλαβαίνεις κι αν δεν έχεις χοντρά δεν πειράζει, μου τα δίνεις άλλη φορά που δεν θα έχεις ψιλά."
Βασίλης Λογοθετίδης
Το πραγματικό του ονοματεπώνυμο ήταν Βασίλης Ταυλαρίδης. Πρωτοεμφανίζεται το 1933. Γνωστές ταινίες του Κακός δρόμος (1933), Μαντάμ Σουσού (1948), Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948), Ένα βότσαλο στη λίμνη (1952), Σάντα Τσικίτα (1953), Δεσποινίς ετών 39 (1954), Ούτε γάτα, ούτε ζημιά (1955), Η κάλπικη λίρα (1955), Ο ζηλιαρόγατος (1956), Δελησταύρου και υιός (1957) και Ένας ήρως με παντούφλες (1958) που ήταν και η τελευταία κινηματογραφική του παρουσία.
Το πραγματικό του ονοματεπώνυμο ήταν Βασίλης Ταυλαρίδης. Πρωτοεμφανίζεται το 1933. Γνωστές ταινίες του Κακός δρόμος (1933), Μαντάμ Σουσού (1948), Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948), Ένα βότσαλο στη λίμνη (1952), Σάντα Τσικίτα (1953), Δεσποινίς ετών 39 (1954), Ούτε γάτα, ούτε ζημιά (1955), Η κάλπικη λίρα (1955), Ο ζηλιαρόγατος (1956), Δελησταύρου και υιός (1957) και Ένας ήρως με παντούφλες (1958) που ήταν και η τελευταία κινηματογραφική του παρουσία.
Δημήτρης Χορν
Η σχέση του Δημήτρη Χορν με τον κινηματογράφο ξεκινάει το 1943 στην ταινία «Η φωνή της καρδιάς» του Δημήτρη Ιωαννόπουλου. Δημήτρης Χορν. Κόσμησε το ελληνικό πανί με την παρουσία του σε αξέχαστες επιτυχίες όπως το «Μια ζωή την έχουμε» (1958), «Μια του κλέφτη» (1960), «Αλίμονο στους νέους» (1961), «Η κάλπικη λίρα» (1954), «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956)
Η σχέση του Δημήτρη Χορν με τον κινηματογράφο ξεκινάει το 1943 στην ταινία «Η φωνή της καρδιάς» του Δημήτρη Ιωαννόπουλου. Δημήτρης Χορν. Κόσμησε το ελληνικό πανί με την παρουσία του σε αξέχαστες επιτυχίες όπως το «Μια ζωή την έχουμε» (1958), «Μια του κλέφτη» (1960), «Αλίμονο στους νέους» (1961), «Η κάλπικη λίρα» (1954), «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956)
Έλλη Λαμπέτη
Κορυφαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου. Κινηματογραφικές επιτυχίες της «Κάλπικη Λίρα» (1956), το «Κυριακάτικο Ξύπνημα» (1954), «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956) και «Το τελευταίο ψέμα» (1957) του Μιχάλη Κακογιάννη.
Κορυφαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου. Κινηματογραφικές επιτυχίες της «Κάλπικη Λίρα» (1956), το «Κυριακάτικο Ξύπνημα» (1954), «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956) και «Το τελευταίο ψέμα» (1957) του Μιχάλη Κακογιάννη.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος (Αθήνα, 27 Απριλίου 1935-24 Ιανουαρίου 2012) ήταν Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός κινηματογράφου. Έχει τιμηθεί με βραβεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό για την προσφορά του στον κινηματογράφο, με σπουδαιότερο της καλύτερης ταινίας με τον Χρυσo Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1998 για την ταινία Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα. Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, Εκπομπή, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του,Αναπαράσταση, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου. Πολλά αφιερώματα που τιμούν τη δουλειά του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σ' όλο τον κόσμο. Έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Ναντέρ (Nanterre)στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ (Essex). Μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού «Σύγχρονος Κινηματογράφος».
ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ: Forminx Story (1965), Η Εκπομπή (1968), Αναπαράσταση (1970), Μέρες του ’36 (1972), Ο Θίασος (1974-’75), Οι κυνηγοί (1977), Ο Μεγαλέξανδρος (1980), Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη (1983), Ταξίδι στα Κύθηρα (1984), Ο Μελισσοκόμος (1986), Τοπίο στην ομίχλη (1988), Το μετέωρο βήμα του πελαργού (1991), Το βλέμμα του Οδυσσέα (1995), Μια αιωνιότητα και μια μέρα (1998), Το λιβάδι που δακρύζει (2004), Σκόνη του Χρόνου (2008)
ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ: Forminx Story (1965), Η Εκπομπή (1968), Αναπαράσταση (1970), Μέρες του ’36 (1972), Ο Θίασος (1974-’75), Οι κυνηγοί (1977), Ο Μεγαλέξανδρος (1980), Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη (1983), Ταξίδι στα Κύθηρα (1984), Ο Μελισσοκόμος (1986), Τοπίο στην ομίχλη (1988), Το μετέωρο βήμα του πελαργού (1991), Το βλέμμα του Οδυσσέα (1995), Μια αιωνιότητα και μια μέρα (1998), Το λιβάδι που δακρύζει (2004), Σκόνη του Χρόνου (2008)
Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης (Σίδνεϊ, 1959) είναι Έλληνας σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στοΣίδνεϊ. Πραγματοποίησε σπουδές οικονομικών, ιστορίας και φιλοσοφίας στα Πανεπιστήμια Κιλ και Μπέρμινγκχαμ της Βρετανίας. Η σταδιοδρομία του στον κινηματογράφο, ξεκίνησε στην Αγγλία, όπου ολοκλήρωσε ανεξάρτητες ταινίες μικρού μήκους, χαμηλού προϋπολογισμού. Η πρώτη του ελληνική ταινία, Μια θέση στον ήλιο του 1995, απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας. Ακολούθησε την ίδια χρονιά η ταινία Κοντά στον Παράδεισο και το 1998 η ταινία Από την άκρη της πόλης, που απέσπασε το δεύτερο βραβείο Καλύτερης Ταινίας του Υπουργείου Πολιτισμού. Το 2001 γύρισε τον Δεκαπενταύγουστο και το 2004 τον Ομηρο.
Ο Αλέκος Σακελλάριος (7 Νοεμβρίου 1913-28 Αυγούστου 1991) ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης. Εξαιρετικά δημοφιλής και παραγωγικός, υπήρξε από τους σημαντικότερους ανανεωτές της μεταπολεμικής νεοελληνικής κωμωδίας και από τους σημαντικότερους στιχουργούς του ελαφρού ελληνικού τραγουδιού. Ο Αλέκος Σακελλάριος είναι γνωστός στο ευρύ κοινό ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος παλιών ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών, που προβάλλονται με επιτυχία έως σήμερα. Ερασιτεχνικά, ασχολήθηκε με τη μουσική παίζοντας φυσαρμόνικα, αλλά και με την υποκριτική, καθώς εμφανίστηκε ερμηνεύοντας μικρούς ρόλους σε αρκετές από τις ταινίες του. Ο Σακελλάριος έγραψε και σκηνοθέτησε περισσότερες από 50 ταινίες, οι περισσότερες εκ των οποίων γνώρισαν μεγάλη επιτυχία: «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Υπάρχει και φιλότιμο», «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο», «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο», «Ένας Ήρωας με Παντούφλες», «Η Κυρά μας η Μαμή», «Ο Ηλίας του 16ου», κ.α.